Noah gaat voor goud

Je ambitie is om deel te nemen aan de Paralympics in 2024 maar je bent nóg geen BN-er. Kun je kort iets over jezelf vertellen?
“Ik ben in Maastricht geboren en ben de oudste uit een sportief gezin van vier jongens, waarvan er twee net als ik ook op hoog niveau sporten. De vierde broer werkt als kok in een sterrenrestaurant. Dat is trouwens ook topsport.”

Je heb vijf jaar geleden je rechterbeen verloren als gevolg van een zwaar ongeluk en gaat sindsdien met een prothese door het leven. Heeft die gebeurtenis je als mens veranderd?
“Ik geloof er niet echt in dat je door zo’n gebeurtenis verandert. Je wordt geboren met een pakket eigenschappen en een gebeurtenis zoals ik heb meegemaakt brengt bepaalde eigenschappen naar boven. Daardoor reageert iedereen anders op zoiets en leer je wat voor jou werkt om er mee om te gaan. Mijn keuze was om te relativeren, sterk te blijven en door te gaan. Ik ben in het sporten daardoor ook ambitieuzer geworden.”

Je been had misschien gered kunnen worden bij de juiste medische hulp. Heeft die onkunde je niet kwaad of verbitterd gemaakt?
“Ik was in het begin vooral dankbaar dat ik niet dood was. Ik ben wel nog altijd kwaad op de twee artsen die bleven zeggen dat er niets aan de hand was, terwijl andere artsen al hadden geconstateerd dat de bloedtoevoer naar mijn been was afgesloten. Ingrijpen had mijn been kunnen redden.”

Het ongeluk is nu vijf jaar geleden. Heb je het achter je kunnen laten of denk je er nog vaak aan?
“Ik denk er nog heel vaak aan, en als het gaat over emoties van andere mensen om mij heen kan ik gauw emotioneel worden. Ook als ik eraan denk wat mijn familie heeft moeten doormaken toen ik daar in het ziekenhuis lag en ze niet wisten of ik het zou overleven, dan word ik wel emotioneel. Erover praten kost me inmiddels geen moeite meer, omdat ik het verhaal al zo vaak heb verteld.”

Lees het hele interview met Noah in Navenant uitgave 1.
Bestel hier Navenant editie 1.