Jon van Eerd in gesprek met Lies Visschedijk

Jon van Eerd, schrijver, acteur, regisseur én vooral ook Maastrichtenaar in hart en nieren, schrijft in elke editie van Navenant Magazine over Limburg en cultuur. Deze keer gaat hij in gesprek met actrice Lies Visschedijk (49) uit Heel. Lies is onder andere bekend van Gooische Vrouwen en Soof. Maar haar werk en leven is nog veel omvattender dan dat. Over haar eerste stapjes op het toneel. Over haar liefde voor muziek. Over haar jeugd en herinneringen uit het zuiden.

JON:            Soms vind ik dit soort gesprekken best ingewikkeld. Maar dat heb ik bij jou nou helemaal niet.
LIES:            Ik ook niet. Zou het zijn omdat we allebei uit Limburg komen?
JON:            Dat zou zomaar kunnen. Maar jij komt uit Heel en dat is natuurlijk wel heel wat anders dan Maastricht.
LIES:            Ja, Maastrichtenaren zijn minder open, heb ik het gevoel, Maar daardoor behouden ze ook wel die bijzondere eigenheid.
JON:            Ik heb er een heerlijke jeugd gehad. Er was altijd veel te doen op cultureel vlak.
LIES:            In mijn tijd waren er in Heel en omgeving ook best veel culturele dingen te doen. Overigens vind ik het heerlijk dat in Limburg overal muziek klinkt. Elk dorp heeft zijn eigen harmonie.
JON:            Ja, hoewel die verenigingen moeite hebben met het vergaren van jonge aanwas.
LIES:            Dat is wel jammer, ja. Er moet meer muziek gemaakt worden in de wereld, vind je niet?
JON:            Kwam jij uit een cultureel gezin?
LIES:            Niet echt. Wel een intellectueel gezin. Mijn ouders gingen wel naar klassieke concerten en zo. Maar eigenlijk nooit naar het theater. Ze waren ook niet echt verrukt toen ik het toneel op wilde.
JON:            Nee, dat is altijd moeilijk natuurlijk. Als je, zoals wij, van ‘ver weg’ komt, heb je sowieso al een achterstand. Mijn ouders zagen het bij mij ook helemaal niet zitten.
LIES:            Het is niet voor niets dat ik eerst naar de universiteit ging. Ik studeerde psychologie maar voelde al snel dat dat niet mijn route was. Ik was misschien te bang om te falen en niet mijn droom achterna te gaan.
JON:            Nou, ik geloof dat we een blauwdruk zijn van elkaar.