Arnold en ik: 6 minuten. Geen 6 minuten en één seconde. 6 minuten.

RTL BLVD had me gevraagd of ik Arnold Schwarzenegger wilde interviewen, junket style, wat zoiets betekent dat the talent (in dit geval 7 X Mr Olympia bodybuilder, Terminator, ‘Kalifornia’ Governator en all around superster Arnold Schwarzenegger) in carrouselvorm de hele dag interviews van 6 minuten afwerkt met journalisten ter promotie van zijn nieuwe serie bij een streamingsgigant. Pre-COVID waren dit soort junkets live, in person. Zo heb ik een, ook in het echt, zeer geestige Tom Hanks gesproken in een hotel in LA. Of een ook in het echt hele stoere Clint Eastwood. Een minder goed gehumeurde Daniel Craig in een studioloods in Brooklyn die zichtbaar pijnlijk een hele dag dezelfde vragen van journalisten doorakkerde. Een junket is natuurlijk dodelijk voor de artiest die de interviews geeft, maar het is voor de studio gemakkelijk om zo in één keer alle relevante journalisten van de belangrijkste media in een ruimte te krijgen met the talent.  

Post-COVID is ook dit Hollywoodfenomeen vaak een online aangelegenheid geworden. Gevolg is dat de verzamelde journalisten niet in een chic hotel maar in een treurig uitziende online ‘wachtruimte’ worden verwelkomd door een al te gemaakt enthousiaste ‘host’ die de streamingsgigant vertegenwoordigt waar Arnolds meest recente masterpiece wordt uitgezonden.

Op je scherm zie je de andere journalisten wachten op hetzelfde 6 minuten lange tijdslot waarin zij die ene topvraag gaan stellen aan Ahnold. In venstertje linksboven zit Japan, rechts daarvan La France en Italië is er ook natuurlijk. Je ziet alle andere journalisten wachten en werken op hun laptop – een enkeling heeft een dik aandoend scherm aangeklikt waardoor het lijkt alsof Italië op de piste in Cortina d’Ampezzo zit terwijl ze natuurlijk gewoon in een matige buitenwijk van Rome 3 hoog achter de laptop zit. Natuurlijk is er ‘Amerika’ die zichzelf iets te hard introduceert bij de immer glimlachende host, te hard praat en teveel vragen stelt. Everyone plays to type zeggen we dan in Amerika. Je ziet de journo’s nog even die nog nooit gestelde vraag droog oefenen voordat ze ‘m gaan stellen aan de man die al honderd jaar vragen van duizenden journalisten beantwoordt. Het doel is in ieder geval om die ene topvraag te stellen die, tenminste die dag, nog niet is gesteld. Zo nu en dan verdwijnt een journalist uit de wacht lounge om online te worden geloodst naar de interview lounge. Mijn laptop scherm is een soort van Amsterdamse Wallen – peeskamertableau met een vleugje Eurovisiesongfestival (‘Italy, you’re next, then France’) maar dan online en post-COVID.

Tot zover is de sfeer gezet en iedere keer dat me dit overkomt (niet vaker dan 1 X per jaar) vraag ik me bezorgd af hoe the talent hier in Godsnaam nog iets van kan brouwen: hoe leven te brengen in een online 6-minuten durend interview met een journalist in een buitenwijk in Rome die een online achtergrondje heeft opgezet alsof ze in Cortina zit?

Het antwoord is de Amerikaanse stoomwals Ahnold. Alsof de beste man aan zijn allereerste interview bezig is toen ‘ie net doorbrak in zijn bodybuildcarrière als Mr Olympia in de jaren ’70. Nog steeds zo enthousiast omdat zijn show een minieme openingsscène heeft in Antwerpen en hij op zijn beste Oostenrijks-Duits twee woorden Nederlands moet spreken vraag ik hem dus maar hoe zijn kennis van Nederland is. Duffe vraag natuurlijk maar Ahnold is a good sport en heeft er net 6 minuten op zitten met de Romeinse buitenwijk en gaat er vol in: “I love Holland,” grijnst hij. “Ik ken het goed uit my bodybuilding days.” Hij schept op over zijn innige band met Holland en brengt via mijn duffe vraag mijn junket ervaring van 1 naar 10.

5 minuten verder na mijn Antwerpen vraag – en na afscheid te hebben genomen van mijn online lounge host (“Thank you sooooo much Holland, Byeee!”) klik ik mijn scherm uit en vraag me nog even af hoe Ahnold zo makkelijk in verkoopmodus overging. Hoe overbodig van mij. Was ik het dan vergeten? I am Ahnold Schwarzenegger, zoals hij zelf zegt. Born in Austria, yes, maar, …. made in America.

Ahhh, America – land of the supersalespeople. Dank voor de junket ervaring.