Limburgs Landschap

Ode aan Het Landschap: wintersnoei
Tijdens deze korte dagen en vooral de lange donkere nachten heb je vaak het idee dat er buiten weinig gebeurt. Dat is natuurlijk ook zo, de natuur is in rust. Toch zijn de grote grazers van Het Limburgs Landschap dag in dag uit in de weer. Zij leggen juist in deze periode de basis voor een gevarieerd voorjaar. Ze zijn overigens prima bestand tegen de winterse omstandigheden.

Tekst en fotografie: Het Limburgs Landschap, Henk Heijligers

In de 90 natuurgebieden van Het Limburgs Landschap vindt natuurlijke begrazing plaats door soorten als konijn en ree. Daarbij krijgen ze in veel terreinen waardevolle ondersteuning van onze Nederlandse landgeiten, Exmoorpony’s, Gallowayrunderen, Konikpaarden, Mergellandschapen en Kempische heideschapen.

Zij zorgen, zeker in de winter, dat onze natuurgebieden op termijn niet veranderen in aaneengesloten bos. Door hun gegraas, geknabbel en gewoel dragen ze juist bij aan variatie in het bos, open plekken, struweel, ruig en kort grasland met als uiteindelijk resultaat een rijk scala aan planten en dieren. Al die grazers staan, ook in de winter, in de natuurontwikkelingsterreinen langs Maas, in de waardevolle beekdalen, op de heide maar bijvoorbeeld ook op de hellinggraslanden in Zuid-Limburg. Na de overvloed van de zomer en herfst hebben de dieren een dikke speklaag aangelegd. Die speklaag dient als buffer om de winter door te komen en is voldoende om deze lastige periode moeiteloos te overleven, zelfs in strenge en sneeuwrijke winters.

Lees het volledige artikel in Navenant 4 / 2021 vanaf pagina 164