The Dutch mountains van Eys

ROOD, BLAUW EN GROEN
De markante gekleurde routepaaltjes, we volgen de blauwe paaltjesroute, hebben hun langste tijd gehad. Ze worden ook hier in Zuid-Limburg de komende maanden vervangen door wandelknooppunten. Parkeren voor deze blauwe paaltjesroute kan aan de noordzijde van het Eyserbos [parkeerplaats Moorenheideweg; met meer dan voldoende zit- en picknickbanken].De dikke beuken en knoestige eiken ademen in het vochtige bos al de sfeer van de naderende herfst. Het is er stil, heel stil. De wind laat wat bladeren ritselen en een koerende houtduif doet moeite om de doodse stilte te doorbreken. Op deze vroege nazomerochtend hoor je ver op de achtergrond wat dorpsgeluiden van Eys dat langzaam ontwaakt voor een nieuwe dag. De bladeren zullen komende weken hun groene glans verliezen en plaatsmaken voor meer kleur.

Het lokale IVN heeft in het bos nestkasten opgehangen. Nu is de juiste tijd om die schoon te maken en de oude nesten te verwijderen. In de winter worden ze vaak door vogels gebruikt om te overnachten. Niets fijner als een schoon opgemaakt bedje! Misschien een leuk najaarklusje voor in uw eigen tuin? Ook vleermuizen maken overigens dankbaar gebruik van die vogelnestkasten.

De nederlandse bergen
Bij het verlaten van het Eyserbos moet je even de tijd nemen: de heuveltop geeft prijs waar Zuid-Limburg zo beroemd om is. Dit is met recht een van de mooiste uitzichten van het Heuvelland. Adembenemend. We moeten ons met z’n allen sterk blijven maken om dit prachtige landschap te beschermen. Ik voel me letterlijk zo trots als een pauw wanneer ik als Limburger hier iemand uit het verre Noorden van Nederland tegen het lijf loop. Een ‘Dutch Mountain Trailer’, zeg maar een Pieterpadwandelaar, maar dan met als extra toetje een paar uitdagende, Limburgse bergen. Hij heeft zijn eerste klim erop zitten, ik daal zelf af naar Eys.

TUNNEL
Bij Eys heeft Het Limburgs Landschap afgelopen jaren zeldzame kalkgraslanden hersteld. Mooie aanleiding om hier volgend jaar in het begin van de zomer nog eens terug te komen. Dan zijn ze op hun mooist en zoemt het er van het leven.

Het zitbankje, ‘efkes genieten’, bij de fraai gelegen woonhuizen voor de Piepert laat ik voor wat het is. De reclameslogan ‘je zou er maar wonen’ komt spontaan bij me op. Het vervolg van de wandeling gaat door het groot puttenveld van de Watermaatschappij Limburg. Hier wordt het drinkwater gewonnen voor een groot deel van Zuid-Limburg. Het wandelpad gaat via een tunnel onder De Miljoenenlijn door. Ik wacht rustig af tot de tegemoetkomende wandelaars uit de tunnel zijn, want met 2 wandelaars naast elkaar wordt het wel heel erg krap in deze donkere ruimte. Na ruim 125 voetstappen is er licht aan het einde van de tunnel en gaat het wandelpad verder  door het slingerende beekdal.

BERGWANDELEN
De zitbank ‘u zit goed bij Het Limburgs Landschap’, met uitzicht over de Eyserbeek, kan ik niet weerstaan. Het kabbelende water is zen in optima forma. Wat een rust. In de coulissen van het landschap vijf koeien, volgens mij Limousin. Ze kunnen hun cameranieuwsgierigheid niet bedwingen, maar zij en ik blijven op gepaste afstand. Ze grazen hier het laatste gras van de wei zodat die kaal de winter ingaat. Zo krijgen bloemen komend voorjaar ook een eerlijke kans om te concurreren met het snelgroeiende gras.

Mijmerend op de bank laat die Dutch Mountaintrail mij niet los. De enige bergwandeling van Nederland, maar ook meteen de zwaarste wandelroute van Nederland. Dat moet er volgend jaar maar eens van komen. Laat ik er maar meteen werk van maken. Met de klim van ruim 100 hoogtemeters naar de parkeerplaats bij het Eyserbos, kan ik er alvast een beetje inkomen. Dan weet ik zeker dat straks de koffie met Limburgse vlaai in Eys mij prima zal smaken.