Er zijn van die momenten in het leven waarop je je plotseling ontzettend ongeschoold voelt. Het moment dat een arts je iets vertelt over je bloedwaarden bijvoorbeeld. Of als iemand het woord ‘hypotheekrenteaftrek’ gebruikt in een zin. Maar het toppunt van twijfel komt voor veel mensen toch wel op het moment dat de wijnkaart op tafel belandt.
Het begint onschuldig. Een leren mapje, strak op de hoek van de tafel gelegd, alsof het een contract betreft dat je leven kan veranderen. Je opent het. Eén blik op de inhoud en je voelt de zenuwen opkomen: Wat is in hemelsnaam een ‘blanc de noirs’? Waarom staan hier druivensoorten die klinken als middeleeuwse ziektes? En waarom is er altijd één wijn op de kaart die een tweede hypotheek rechtvaardigt?
Laatst zat ik in een restaurant waar de wijnkaart nog dikker was dan de Gouden Gids van vroeger. Je kent het wel: linnen servetten, serveersters die stil lopen en waar je maar op hoeft te kijken en er staat al iemand bij je aan tafel.
Naast me zat een gezelschap van vier, strak in het pak, zichtbaar op jacht naar statuspunten. De wijnkaart werd geopend alsof het het Financieel Dagblad was en plots waren ze alle vier TOP sommeliers.
Er werd gegniffeld bij het woord ‘Merlot’, gedaan alsof ‘Mendoza’ een slechte grap was.
Een van hen nam het voortouw. Hij fronste, knikte, deed een paar suggesties waarbij het duidelijk was dat hij meer bezig was met indruk maken dan met wat er in het glas terecht zou komen. "Ik zoek iets met een uitgesproken neus, beetje krijt, geen houtrijping, maar wel structuur." Het klonk interessant, maar eerlijk gezegd: ik geloofde hem niet. Zeker niet toen hij een rode Sancerre aanwees. Interessantdoenerij.. veel bla bla..
Doe niet alsof je het allemaal weet. Je bestelt wijn, geen respect.
Probeer ook geen indruk te maken door de duurste fles te kiezen. Alleen als je een bouwbedrijf in Qatar hebt of net je start-up hebt verkocht aan Elon Musk, kan dit een goed idee zijn. Duur is geen garantie voor lekker. En niets is pijnlijker dan 500 euro uitgeven aan iets wat smaakt naar natte herfstbladeren in een leren laars.
Wijn is geen IQ-test. Het is geen kans om indruk te maken. Het is een drankje. Iets wat je avond mooier maakt. En de enige echte truc om iets goeds te drinken? Vraag de sommelier. Zeg wat je lekker vindt, fris, vol, fruitig, wit, rood, duur of niet duur en laat die expert z’n werk doen.
Je zult zien, je krijgt iets wat bij je past, je ontdekt misschien iets nieuws en je hoeft niet te doen alsof. Wat een verademing. En wat een lekkere wijn.
Proost.
