Oxymoron?

'Een prestige rosé?' fronste mijn dochter Emma haar wenkbrauwen terwijl ik een glas Garrus inschonk van Château d’Esclans. ‘Dat is een oxymoron!’

En daar had ze een punt. Een oxymoron is een combinatie van twee woorden die elkaar in hun letterlijke betekenis tegenspreken. Prestige Rosé haalt het misschien niet bij ‘gematigd extremisme’, ‘oorverdovende stilte’ of ‘manwijf’ maar je kunt niet ontkennen dat het iets tegenstrijdigs heeft. De meeste mensen denken namelijk dat rosé tamelijk gewoontjes is: wijn die bestaat bij de gratie van de kleur, uitwisselbaar, sappig, fruitig, vaak met een klein zoetje en liefst niet duurder dan vier tot vijf euro per fles. Als je de meeste mensen vraagt naar rosés van meer dan 25 euro reageren ze als Dracula geconfronteerd met een kruisbeeld. Ook gaan ze er vanuit dat rosé – naast Valentijnsdag - alléén in de zomer gedronken kan worden, en dan eigenlijk alleen nog op het terras.

Maar lieve mensen, rosé is eigenlijk een rode wijn met een korte inweking die je écht het hele jaar door kunt drinken. En rosé is heel breed inzetbaar aan tafel, want het combineert bij de meest uiteenlopende gerechten. Een wijn die niet minder kost om te maken dan een witte of rode wijn. Sterker nog, rosé is een wijn die vakmanschap vereist, en niet alleen om consistent de juiste kleur te krijgen.
Sascha Lichine kan erover meepraten. Bijna twintig jaar geleden kocht hij Château d’Esclans van een Zweedse familie in La Motte en Provence. Hij investeerde er in de wijngaarden, in de kelder en nam Patrick Léon aan die 23 jaar lang wijnmaker was geweest van Château Mouton Rothschild in Pauillac. De intentie was om een rosé te maken die zou kunnen wedijveren met grote Bourgognes zoals Meursault, Puligny, Chassagne en Bâtard - maar dan met een zweem van roze.

Inmiddels is Garrus voor rosé wat Dom Pérignon is voor champagne: een vin de prestige, met een idem dito prijskaartje. Dat prijskaartje van meer dan honderd euro per fles lijkt op het eerste gezicht een hoge prijs voor een oxymoron. Maar Emma, probeer Garrus maar eens, misschien is deze prestige rosé toch geen oxymoron..