Eijsden – Maastricht

Groen en gezond: Fietsen met een Franse tongval
1-3-12-401-402-405-412-413-76-75-4-2

De fietsknooppunten van vandaag. In het uiterste zuiden van onze provincie trakteer ik u op een retourtje Eijsden – Maastricht. Heen via het Maasdal en terug via het Jekerdal, inclusief een stukje België. Het aantal knooppunten doet vermoeden dat het om een flinke fietstocht gaat, niets is minder waar en met de 22 km over vlak terrein ook goed te doen op een mooie zomeravond. 
Tekst en fotografie: Stichting het Limburgs Landschap, Henk Heijligers

Deze ‘makkelijk te doen’ route komt uit het spiksplinternieuwe Uit en thuisboek van Stichting het Limburgs Landschap. Boordevol wandel- en fietsideeën door heel Limburg en voor donateurs nog gratis ook. Alhoewel veel van mijn leeftijdgenoten al hebben gekozen voor elektrisch, heb ik vorig jaar toch besloten tot een ‘normale’ fiets. Eigenwijs? Helemaal niet, hij bevalt prima en nog goed voor lijf en leden ook. Mijn ‘oude’ fietsdrager voldoet ook nog prima. Na mijn afspraak in het overigens zeer aan te bevelen Natuurhistorisch Museum in Maastricht, fiets ik door naar het centrum van Maastricht. Zoals het hoort, naar fietsknooppunt nummer 1: de Sint Servaasbrug. Op deze heerlijke zwoele zomernamiddag bruist Maastricht, het lijkt wel of het deze zomer de laatste kans is om nog een terrasje te pikken. Ik kan de verleiding weerstaan….Ik zou nu kunnen kiezen voor knooppunt 2, maar ook die verleiding kan ik weerstaan en via 3 en 12 verlaat ik al snel het drukke stadsleven van Maastricht.

Frans stukje Nederland
Het prachtige Jekerdal ligt voor me. Hoe kan het hier zo rustig zijn, op steenworp afstand van Maastricht? De Jeker slingert grotendeels onzichtbaar door het dal, maar heeft zijn sporen nagelaten. Op de hellingen wijngaarden. De historische boerderijen van Hoeve Nekum en de Apostelhoeve worden omarmd door de warme zonnestralen en met het werkelijk prachtig gelegen Château Neercanne zal eenieder het gevoel bekruipen dat hij in Frankrijk is. En België moet nog komen! De route is maar 22 km, dus af en toe afstappen om van de omgeving een ‘plaatje’ te schieten is zeker een optie. De Apostelhoeve en ook Château Neercanne laat ik rechts liggen – Hoeve Nekum overigens links. Bij het kasteel ligt het Cannerbos, daar is het leuk wandelen. Afgelopen jaar heb ik daar nog het ommetje ‘Wolder’ voor de Navenant voor u gelopen. Meteen na Neercanne kom ik in het Belgische fietsnetwerk terecht: 401-402-405-412-413. Opvallend, maar typerend voor België, is de lintbebouwing langs de route. Via Fort Eben Emael en Montagne St Pierre, de Belgische variant van de Sint Pietersberg, fiets ik over het Albertkanaal en bij Lanaye stap ik op het fietsveer naar Eijsden dat u in de maanden van april tot en met oktober weer over de Maas naar de eigen vertrouwde Nederlandse bodem brengt. Mocht het veer uit de vaart zijn, dan kunt u 4 km zuidwaarts gebruik maken van de brug van Lixhe.

Ruige Riviernatuur
Voor me liggen de natuurontwikkelingsgebieden van de Eijsder Beemden, Pietersplas en Kleine Weerd. Hier besluit ik toch om even de fiets aan de spreekwoordelijke wilgen te hangen. Na de beëindiging van de grindwinning in de jaren zeventig zijn deze gebieden overgegaan naar Het Limburgs Landschap en kregen ze het ruige natuurlijke karakter dat ze nu uitstralen. Het is struinnatuur, niks wandelpaden: er mag gewoon overal gewandeld – gestruind dus – worden. Galloways en Konikpaarden begrazen het gebied en houden het grotendeels open. Vanavond zijn ze vooral met elkaar bezig en beseffen ze niet dat ze hier een belangrijke beheerrol te vervullen hebben. Deze natuurgebieden spelen ook een belangrijke rol bij hoogwater. Natuurlijk als waterberging, maar bij hoogwater moet het water ook snel door kunnen stromen. Daarom worden zones vrijgehouden waar tijdens hoogwater het water vrij kan doorstromen, zonder hinder te ondervinden van struiken en bomen. Zo worden natte voeten bij Eijsden voorkomen. Natuur en veiligheid gaan hier dus hand in hand. Het mooie is dat u er ook van harte welkom bent.

De fiets ‘hangt’ nog keurig in de wilgen en met een beetje doortrappen ben ik zo weer in Maastricht. Een zomers fris biertje, alcoholvrij, want ik moet nog rijden, zorgt voor een perfecte afsluiting van deze dag. Laten we met elkaar afspreken dat we deze zomer wat vaker de fiets pakken.