LVK 2022

Op het moment van het gesprek is Henk Hover bezig met de opnames van een vastelaovesprogramma op L1. “Ik heb altijd zin in het Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer”, antwoordt Hover op de – eigenlijk overbodige - vraag of hij zin heeft in het LVK. “In welke vorm dan ook”, ondanks dat een konkoer zonder publiek niet te vergelijken is met het reguliere feest. Samen met de LVK-presentator blikken we vooruit op het Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer, blikken we terug op die van vorig jaar én kijken we naar de (hopelijk) aankomende vastelaovend.

Ondanks er geen publiek bij is dus toch zin in het LVK?
“Waarschijnlijk zit er bij de finale wel publiek. Dat is altijd al beter dan vorig jaar.”

Is de sfeer heel anders, met of zonder publiek?
“Ja, dat kun je bijna niet vergelijken. Met publiek ben je bezig met het aanvoelen daarvan. Daarnaast ben je de schakel tussen het publiek en de artiesten. Ten minste, dat probeer ik altijd te zijn. Als er geen publiek is, kun je je puur bezighouden met het maken van tv-programma’s. Dat is een wezenlijk verschil. En natuurlijk, zowel artiesten als presentator gedijen op respons vanuit het publiek; als je iets zegt, reageren mensen daarop; je zingt een mooi lied en het publiek klapt er hard voor. Dat is altijd veel leuker dan dat er niets gebeurt. We willen allemaal graag dat er meegeklapt en meegedaan wordt, dat je het enthousiasme uit de zaal voelt. Dat is evident.”

Mis je zo’n energie als je op de bühne staat?
“Ja. Ik denk dat ik zowel voor publiek als in de studio kan presenteren. Maar met publiek is vele malen leuker, dat is duidelijk. Ik maak iedere dag een radioprogramma. Mijn dagelijks werk is ook zonder publiek; je zit achter je microfoon en doet je ding. Het zijn natuurlijk hoogtepunten als je met een live publiek mag werken. Of dat nou het Tieëkezinge is, het LVK presenteren is of dat het een voorronde van het LVK met publiek is. Dan heb je direct contact met de luisteraar. Als er geen publiek is, praat je tegen de – lens van – de cameraman.”

Vind je het dan niet raar om geen bevestiging vanuit het publiek te krijgen?
“Ik maak het tv-programma niet alleen, dat maak ik met een heel team. We denken dat we met het team weten hoe we zoiets op een zo goed mogelijke manier voor het voetlicht kunnen brengen. Het is de professionaliteit van de ploeg dat er voor zorgt dat we het op een zo aansprekend mogelijke manier in de huiskamer krijgen.”

Vorig jaar heb je het LVK voor een scherm met mensen thuis gepresenteerd.
“Mijn god. Vorig jaar stond ik met de LVK-finale in een lege muziekgieterij, voor een enorm scherm. Ik had dan wel contact met de artiesten, die waren via een soort Zoom-verbinding met de studio verbonden. Maar dat blijft raar en ongemakkelijk. Dat is gewoon niet fijn. Ik ben ook blij dat er gekozen is voor een constructie - ten minste, als corona ons niet alweer inhaalt – waarbij we echt met de artiesten in de studio samen kunnen zijn. Al moeten we gewoon rekening houden met alle maatregelen, we doen het op een manier dat alle artiesten een optreden kunnen doen. Dat is al een heel ander LVK dan vorig jaar.”

De manier van het LVK vorig jaar was wel speciaal, toch?
“Voor mij als programmamaker was dat superleuk, omdat het een nieuwe uitdaging is die je nog nooit hebt gedaan. Het is live tv; er zijn allemaal live schakelingen naar de mensen thuis. Daar zit een techniekverhaal achter waarbij technische mensen de benen onder hun kont uit werken. Als het dan lukt, is dat natuurlijk een overwinning. Maar het is altijd, om het maar in goed Limburgs te zeggen, the next best thing. Het chicste LVK was twee jaar geleden in Echt, waar ik zelf vandaan kom. Duizenden mensen die enorm enthousiast zijn en alle artiesten naar een hoger niveau tillen. Daar kan niks aan tippen.”

Denk je vaker terug aan dat soort momenten?
“Zeker aan die van Echt. Ik kom wel eens langs het veld waar de tent stond als ik met de hond ga wandelen. Op Facebook worden rond de LVK-tijd allemaal herinneringen opnieuw gedeeld. Dan denk ik: dat was toch wel écht helemaal te gek. Wanneer kan dat weer? Komend jaar was het de bedoeling om in Venray zoiets te doen. Daar had ik mij heel erg op verheugd. Maar goed, dat gaat niet. We gaan door met wat wel kan.”

Wat denk je wat de vastelaovend gaat doen komend jaar?
“Ik heb deze week gehoord wat de carnavalsburgemeesters hebben besproken bij de minister. Daar word ik niet gelukkig van. Als de beslissing weer twee weken wordt verschoven, zal er van de georganiseerde carnaval niet veel komen, denk ik. Als er weer iets kan, dan wordt het een spontane carnaval. Er is misschien meer ruimte waarbij spontane dingen ontstaan op straten en pleintjes, samen met de zate hermenie. Misschien bedenkt iemand wel iets raars en resulteert dat in een nieuwe traditie!”

“Bottom line; het gaat om de gezondheid. Ik wil niet dat mensen zich in gevaar brengen om rare dingen te doen, we moeten aan onze eigen verantwoordelijkheid denken.”

“We zijn met L1 bezig met dingen die wel kunnen; met mooie programma’s maken. LVK is er daar eentje van. Mocht je thuis moeten blijven zitten, bedienen we je daar wel. Als ik zie wat er nu op de lijst staat met de carnavalsdagen, zou ik toch zeggen: zorg dat je iets lekkers te eten en te drinken in huis hebt, en als er geen carnaval gevierd mag worden toch de televisie of de radio aan te zetten.”

“Het borrelt bij de programmamakers, dat is gewoon heel leuk. We gaan dadelijk opnemen. Je bent al een aantal weken bezig met bedenken en voorbeelden & fragmenten er bij te zoeken. Ik kan niet wachten om dat te gaan maken. En nog leuker; om te kijken hoe mensen er op reageren als ze met carnaval niets hebben.”

“Als dadelijk blijkt dat er toch iets mag; het pakje ligt in de kast. Dat haal ik eruit en doe ik aan. Dan ga ik gewoon eens kijken wat er in het dorp gebeurt. Als het kan, kan het.”

www.stichtinglvk.nl